Ronald Oosting (Leeuwarden, 1961) is neurobioloog en beeldend kunstenaar. Als beeldend kunstenaar is hij grotendeels autodidact.

Hij werkt voornamelijk in hout. De  kracht en schoonheid  van hout probeert hij te gebruiken in zijn beelden. De schoonheid van het hout wordt versterkt door de inwerking van schimmels, waardoor er nog veel meer kleurverschillen in het hout ontstaan. Hij gebruikt inlandse houtsoorten als eiken, iepen, taxus, els en beuken die hij grotendeels zelf in de bossen verzamelt. Daarnaast werkt hij graag in moereik. Moerassige omstandigheden hebben ervoor gezorgd dat dit eikenhout in de loop van duizenden jaren pikzwart is geworden.  Zijn beelden zijn glad afgewerkt waardoor de houtstructuur zeer goed zichtbaar wordt.

Hij gebruikt hout dat vaak al jaren op de grond in het bos heeft gelegen. Alle delen die verrot zijn worden weggehaald. De vorm van het uiteindelijke beeld wordt voor een deel bepaald door wat er dan nog overblijft. Een beeld is voor hem geslaagd als het mooi en spannend is. “Wat spannend is kan ik helaas niet goed onder woorden brengen. Het is vooral een gevoel.”

Qua onderwerp beperkt hij zich voornamelijk tot het vrouwelijk lichaam of liever gezegd: fragmenten van het vrouwelijk lichaam, of vormen die daaraan doen denken. “Er zit geen boodschap in. De vorm moet het verhaal vertellen. “

Naast werken in hout maakt hij (vrouwen)figuren van metaaldraad. Hij is begonnen met het maken van draadfiguren tijdens een 6 maanden lang verblijf in New York .  Sinds die tijd (2009) werkt hij aan een kunstwerk dat bestaat uit 1000 "Women of Steel".